چرا جذب آب پایین، کلیدی‌ترین ویژگی بهترین سنگ نما مناطق سردسیر است؟
هنگام جستجو برای بهترین سنگ نما برای مناطق سردسیر، ممکن است فاکتورهایی مانند رنگ، زیبایی یا قیمت در ابتدا جلب توجه کنند. اما یک ویژگی فنی وجود دارد که از همه این موارد مهم‌تر است: درصد جذب آب. این پارامتر، که معمولاً طبق استانداردهایی مانند ASTM C97 اندازه‌گیری می‌شود، تعیین‌کننده اصلی دوام و پایداری یک سنگ در برابر بلای طبیعی مناطق سرد، یعنی چرخه انجماد-ذوب، است. سنگ نما به طور مداوم در معرض باران، برف و رطوبت قرار دارد.
آب به منافذ و حفره‌های میکروسکوپی موجود در سطح و ساختار سنگ نفوذ می‌کند. در زمستان، هنگامی که دما به زیر صفر می‌رسد، این آب یخ می‌زند. آب هنگام انجماد، حدود ۹ درصد افزایش حجم پیدا می‌کند. این افزایش حجم، فشار داخلی بسیار زیادی را به دیواره‌های منافذ سنگ وارد می‌کند و باعث ایجاد ترک‌های ریز می‌شود. با گرم شدن هوا، یخ ذوب شده و با سرمای مجدد، این چرخه تکرار می‌شود. هر بار، ترک‌ها بزرگتر و عمیق‌تر می‌شوند تا جایی که در نهایت باعث شکستگی، ترک خوردن یا پوسته پوسته شدن سطح سنگ می‌گردند.
به همین دلیل، سنگ‌هایی با جذب آب پایین (نزدیک به صفر) مانند گرانیت و کوارتزیت، گزینه‌های ایده‌آل هستند. ساختار متراکم آن‌ها اجازه نفوذ آب را نمی‌دهد و در نتیجه از آسیب‌های ناشی از یخ‌زدگی مصون می‌مانند. در مقابل، سنگ‌های بسیار متخلخل مانند تراورتن‌های فرآوری نشده یا برخی از انواع سنداستون، انتخاب‌های پرریسکی برای این اقلیم‌ها به شمار می‌روند. بنابراین، قبل از هر تصمیم دیگری، بررسی برگه اطلاعات فنی سنگ و اطمینان از پایین بودن ضریب جذب آب آن، حیاتی‌ترین گام است.